Alle ervaringen Vergaderingen

Didier Constans, kapitein van LA CARLINE boottochten

Kun je jezelf voorstellen?

Geboren in Embrun, bracht ik mijn vroege jeugd door in Les Puys in een gezin van 9 kinderen. Vanuit ons huis met uitzicht op de vallei kon ik het prachtige landschap van het meer van Serre-Ponçon zien. Mijn vader werkte bij de bouw van de stuwdam; hij nam ons er regelmatig mee naartoe en vertelde graag over de bouwplaats. Zijn vele anekdotes over de arbeiders lieten een blijvende indruk op me achter. Niets had me voorbestemd om kapitein te worden van de grootste boot op het meer van Serre-Ponçon. Als timmerman zat ik zonder werk toen de bouwsector in 1993 in een crisis belandde. Een ontmoeting met Roger Fontenay, de oprichter van het bedrijf en eigenaar van de Carline, die al sinds 1985 boottochten aanbiedt, opende nieuwe horizonten voor mij. Deze ervaring gaf me de kans om het zeilen te leren kennen. Er ontstond een vertrouwensrelatie, de kapitein kocht een tweede boot en zo ben ik begonnen als zeiler op het Lac de Serre-Ponçon in de zomer en als seizoensarbeider in het vakantieoord Réallon in de winter. Nadat ik mijn vaarbewijs had gehaald, kreeg ik van Roger Fontenay het kapiteinsdiploma en kon ik de boot besturen die ik in 2017 kocht.

Vertel ons over je bedrijf? Vertel ons over de geschiedenis van de promenadeboot?

De Carline neemt 118 zittende passagiers mee op een non-stop boottocht van 1u30. De Carline is de enige boot die deze boottocht vanuit Savines-le-Lac aanbiedt en vaart rond Chapelle-St-Michel, tot aan de stuwdam, langs de Demoiselles coiffées en biedt buitengewone uitzichten, heel anders aan boord van een boot dan wanneer je in een auto rond het meer rijdt. De geschiedenis van het meer, de bouw van de stuwdam en het ontstaan van het Parc National des Ecrins worden verteld en de gids beantwoordt veel vragen over de diepte van het meer, de vissen die er leven, de hydro-elektrische productie, de kenmerkende kleur van het meer en vooral over Chapelle-St-Michel, de laatste herinnering aan het verleden die niet onder water is verdwenen.

De bemanning bestaat uit de kapitein, de persoon die het commentaar levert en de bar runt, en de scheepsjongen, wiens taak het is om beide dekken in de gaten te houden, op ieders welzijn te letten en de veiligheid, het aan boord gaan en aanmeren te regelen.

De Carline is gebouwd in St-Gilles in de Gard en het is nog steeds dezelfde boot waarmee ik vaar. Toen de boot in 1985 in Savines-le-Lac aankwam, waren de watersportactiviteiten nog niet zo goed ontwikkeld als tegenwoordig en de plaatselijke bevolking geloofde niet echt in de rage die deze boot kon teweegbrengen, maar het was vanaf het begin een succes! Het moet gezegd worden dat het sociaal toerisme al goed ingeburgerd was en dat de boot door zijn capaciteit groepen kon ontvangen. Het was een kans voor vakantiecentra om een bezoek te programmeren dat toegankelijk was voor alle soorten publiek, door de ontdekking van het meer en zijn landschappen te combineren met een even boeiende geschiedenis als het ontstaan van een stuwdam, verdronken dorpen en twee verzonken valleien. Pas later werden de watersportactiviteiten gediversifieerd. In die tijd werd het meer verdeeld tussen twee plezierboten, één aan de kant van de Baie St-Michel/barrage/Ubaye, die in 2017 verdween, en La Carline stroomopwaarts tot aan de Baie de Chanteloube.
Waarom heb je Serre-Ponçon gekozen als locatie voor je bedrijf? Wat vind je het leukste aan je werk?

Het zou voor mij moeilijk zijn geweest om deze regio, waar ik zo van hou, om professionele redenen te verlaten en ik ben Roger Fontenay erg dankbaar dat hij in mij geloofde, dat hij zijn kennis doorgaf en dat hij mij zijn vertrouwen schonk. Bovendien heb ik op de Carline de vrouw ontmoet die mijn vrouw is geworden.

Ik heb niet over de oceanen gereisd, maar ik ben er trots op dat ik een bootkapitein ben op onze bergzee. De oude zeelieden zeggen dat een boot een ziel heeft. Voor mij ligt de ziel van La Carline in wat ik voel als ik op haar vaar, in het geluk dat ik voel als de passagiers, jong en oud, de boot verlaten, blij dat ze dit moment van ontspanning hebben gedeeld waarin ze van alles hebben geleerd over de geschiedenis van het meer. Hun glimlach is een teken van tevredenheid en sommigen komen zelfs meerdere keren terug tijdens hun verblijf!

Wat is jouw favoriete plek aan het Lac de Serre Ponçon?

Ik hou van het meer in zijn geheel, en bij elke bocht is er een wilde inham, hier een adembenemend uitzichtpunt, en verderop openen zich andere vergezichten: de dolomietische Aiguilles de Chabrières, de Piolit... en op de terugweg naar de haven, de majestueuze Pic de Morgon!

Als de seizoenen veranderen, veranderen ook de landschappen en als de uren verstrijken, verandert ook het spel van licht en schaduw. Het blauw van de zuidelijke zeeën, door zwevende microdeeltjes en de weerspiegeling van de lucht, draagt ook bij aan mijn fascinatie voor het Lac de Serre-Ponçon.

Aan het eind van de dag, alleen op de aangemeerde boot, neem ik soms de tijd om te genieten van de prachtige zonsondergangen boven het meer.

Kapel Saint-Michel aan het meer van Serre-Ponçon, ©Rémi Fabrègue

Kun je ons een anekdote vertellen over je boottochten?

Tijdens de reis, toen we terugkeerden naar Savines-le-Lac, zag ik een van de passagiers van wie ik dacht dat hij blij zou zijn met mijn uitnodiging. Ik zette zijn kapiteinspet op en gaf hem het roer, zodat zijn familie en vrienden een souvenirfoto konden maken. Het is amusant en verheugend om te ontdekken dat deze ervaring een stempel heeft gedrukt op sommige van de 'kapiteins voor een dag', zoals blijkt uit de foto die ze me enkele jaren geleden lieten zien toen ze hun kinderen of kleinkinderen lieten kennismaken met de minicruise. Enige tijd geleden koos ik een meneer waarvan ik achteraf ontdekte dat hij 102 jaar oud was en voor het eerst in zijn leven op een boot stapte. Hij stond rechtop en was blij en ontroerd om plaats te nemen op de stoel van de kapitein... Dat zal me altijd bijblijven.